“Podążaj za księżycem” – James Norbury

“Podążaj za księżycem” to już czwarta powieść graficzna Jamesa Norbury’ego, nie mniej ujmująca od pozostałych. Tym razem jej bohaterami są zagubiony szczeniak Amaya oraz stary wilk. Dlaczego ich losy splotły się i co z tego wyniknęło?

    – Mama mówiła mi kiedyś o księżycu – odezwała się.

    Wilk milczał.

    Powiedziała, że jeśli pójdę za księżycem, zaufam mu całym sercem, zaprowadzi mnie tam, gdzie powinnam być.

    Wilk parsknął śmiechem i rzucił:

    – To bzdura.

    – Och… – Amaya się stropiła. – Ja…

    Wilk natychmiast pożałował swoich słów.

    – Ale co ja tam wiem – dodał szybko. – Może twoja matka miała rację.

    – Myślisz? – zapytała z nadzieją Amaya.

    – Nie mam pojęcia. Pójście za księżycem może nam nic nie da, ale jeśli pozostaniemy tu i będziemy tylko gadać, na pewno do niczego nie dojdziemy.

    – Ale ja nie wiem, co znajdziemy tam, gdzie wskazuje księżyc – powiedziała Amaya. – To byłaby podróż w nieznane.

    Oczy wilka błysnęły.

    – Takie podróże lubię najbardziej.*

Podróż ważniejsza od celu

Amaya jest szczenięciem, które zgubiło swoich rodziców podczas burzy. Błąkając się w poszukiwaniu najbliższych, trafia na watahę wilków. Grozi jej śmiertelne niebezpieczeństwo, ale z opresji ratuje ją przywódca stada, wilk, który dożywa już końca swoich dni. Zwierzę, ku własnemu zaskoczeniu, postanawia pomóc Amai w odnalezieniu matki oraz ojca. Razem podążają w stronę księżyca, licząc na łut szczęścia, jednak ważniejsza niż osiągnięcie celu okazuje się sama wędrówka, na której korzystają oboje. Ujęty w ten sposób motyw podróży jest charakterystyczny dla każdej powieści Norbury’ego.      

Różne oblicza samotności

Spojrzała w nocne niebo, na wielki księżyc wiszący w ciemności.

    I zdała sobie sprawę, jaki był sens tej podróży.

    Poszukiwanie jej rodziców, decyzja wilka, by ją uratować, opuszczenie bezpiecznej jaskini i podążanie za księżycem – zawsze chodziło o miłość.

    Kiedy Amaya sobie to uświadomiła, była sama. Nie czuła się jednak opuszczona.

Wilk umiera, zanim odnajdują rodziców Amai. Jednak jego przyjaźń, troskliwa opieka i mądrość, którą jej przekazuje, odmieniają suczkę na zawsze. Dają jej siłę, by wytrwać w dążeniu do celu, nie tracąc nadziei. 

Kluczem jest zaangażowanie

    – Myślę – powiedział wilk – że tylko jeśli włożysz w coś całe serce, możesz dotrzeć dokładnie tam, gdzie powinieneś być.

Taki właśnie jest główny przekaz powieści “Podążaj za księżycem”. Kierując się własną intuicją, nie poddając się, nie zniechęcając się pomimo przeciwności losu, sprawiamy, że nasze życie nabiera sensu.

Siła tkwi w prostocie

Zachwyciły mnie wszystkie książki Jamesa Norbury’ego. Nie są przekombinowane; w prosty, klarowny sposób uświadamiają dzieciom wartość miłości, przyjaźni i życzliwości, skłaniają do refleksji i uważności na siebie oraz innych. Co więcej, są przepięknie ilustrowane.

Czytajcie również: “Kot, który nauczał zen” – James Norbury”

* Wszystkie cytaty pochodzą z recenzowanej książki (przekład: Aldona Sieradzka-Krupa).

---

Za egzemplarz recenzencki dziękujemy:

Komentarze

komentarze