Goldie Hawn – „Wolałabym raczej stać u podnóża góry i patrzeć w górę niż stać na szczycie i patrzeć w dół”*

Znaki szczególne Goldie Hawn? Burza blond włosów, anielskie niebieskie oczy, piękny, szeroki uśmiech oraz szczupła sylwetka. Która z nas nie oglądała wielokrotnie takich filmów jak „Ze śmiercią jej do twarzy”, „Szeregowiec Benjamin”, „Ptaszek na uwięzi” czy „Zmowa pierwszych żon”?

Goldie Hawn ma obecnie prawie 70 lat, 168 cm wzrostu, pochodzi z żydowskiej rodziny, jest buddystką i ma za sobą najświetniejszy czas w swojej karierze – była jedną z najpopularniejszych aktorek komediowych z lat 70., 80. i 90. Ale zacznijmy od początku…

Dzieciństwo.

Goldi dorastała w stanie Maryland. Jej matka Laura Hawn prowadziła sklep z biżuterią oraz szkołę taneczną. Jej ojciec, Edward Rutledge Hawn, to piosenkarz i potomek Edwarda Rutledge’a – był on delegatem Karoliny Południowej na Konkresie Kontynentalnym w Filadelfii w 1776r. gdzie przyjęto Deklarację Niepodległości Stanów Zjednoczonych. Goldie ma siostrę Patricię oraz brata Edwarda, który zmarł przed jej urodzeniem.

Goldie Hawn od dzieciństwa tańczyła balet. W wieku 10 lat zatańczyła w produkcji Ballet Russe de Monte Carlo – „Dziadek do orzechów”, a także zagrała Julię w „Romeo i Julii” Virginia Stage Company.

Nie potrzebne mi studia aktorskie!

Tuż po ukończeniu szkoły średniej, czyli w 1964r., porzuciła studia aktorskie i rozpoczęła karierę tancerki. Tańczyła kankana, następnie pracowała w klubie go-go w Nowym Jorku oraz Las Vegas. Taniec zaprowadził ją na scenę musicalową, gdzie mogła, oprócz tańca, zaprezentować swoje umiejętności aktorskie w takich brodwayowskich produkcjach jak „Pocałuj mnie Kate” (org.: „Kiss me Kate”) czy „Chłopcy i lalki” (org.: „Guys and dolls”).

Właściwa kariera aktorska Goldie rozpoczęła się w 1967r. od sitcomu pt. „Dzień dobry, świecie” (org.: „Good morning, world”). Produkcję wstrzymano po 26 odcinkach, dlatego Goldie przyłączyła się do ekipy serialu telewizyjnego „Rowan & Martin’s Laugh-In” gdzie wcieliła się w rolę stereotypowej głupiutkiej blondynki. Za rolę w tym serialu otrzymała nagrodę Emmy, co stworzyło wiele nowych możliwości w zawodzie aktorki. Na tej produkcji zakończyła się jej przygoda z serialami, bo potem Hawn wstąpiła na ścieżkę świetlanej kariery aktorki wielkiego ekranu.

Rok 1969 był ważny dla Goldie zarówno pod względem zawodowym jak i osobistym. Ulokowała swoje uczucia w Gus Trikonis’ie, który był, tak jak Goldie, aktorem i tancerzem, a oprócz tego miał doświadczenie jako reżyser. Za rolę Goldie w filmie „Kwiat kaktusa” (org.: „Cactus flower”) otrzymała Oskara za rolę drugoplanową, a także nagrodę Złotego Globu oraz Academy Award.

Lata 70.

Po zdobyciu tak wiele znaczących nagród Goldie Hawn pokierowała swoją karierę ścieżką udanych komedii romantycznych, które przyniosły jej największą sławę i popularność. Na początku lat 70. partnerowała słynnemu brytyjskiemu komikowi Peter Sellers’owi w filmie „Dziewczyna inna niż wszystkie” (org.: „There’s a girl in my soup”, 1970), a w 1975r. zagrała klientkę w filmie „Szampon” (org.: „Shampoo”). Goldie spróbowała swoich sił także w rolach dramatycznych, za które dostała pochlebne recenzje: „Motyle są wolne” (org.: „Butterflies are free”) Milton’a Katselas’a z 1972r. oraz „Sugarland Express” Steven’a Spielberg’a z 1974r.

W tym okresie Goldie Hawn miała także epizod muzyczny. W 1972r. za pośrednictwem wytwórni Warner Brothers wydała solowy krążek country nazwany po prostu „Goldie”. Podczas nagrań pomagali jej Dolly Parton oraz Back Owens.

Niestety, w kontraście do jej pomyślnie rozwijającej się kariery, jej związek małżeński zakończył się fiaskiem – oficjalny rozwód miał miejsce w maju 1976r. Jej pierwsze małżeństwo trwało 7 lat. Goldie nie rozpaczała – jeszcze tego samego roku związała się Bill’em Hudson’em. Już w lipcu para pobrała się, a wkrótce pojawiły się owoce ich miłości: w 1976r. urodził im się syn Olivier, a w 1979r. córka Kate.

Lata 80. 

„Otwieram drzwi do restauracji i widzę Nancy Meyers i Charles’a Shyer’a siedzących w kabinie blisko okna. Są ożywieni, energiczni, pełni pasji i młodości. Od razu ich polubiłam.

Kelner przynosi menu i zamawiam moją tygodniową dawkę wątróbki, podczas gdy moi towarzysze od razu przystępują do tłumaczenia nad czym aktualnie pracują.

„Pracowaliśmy nad scenariuszem i chcielibyśmy porozmawiać z tobą o tym… Żeby się przekonać czy ty i twoja wytwórnia bylibyście zainteresowani wyprodukowaniem tego filmu. Chcielibyśmy, abyś zagrała główną rolę.”

Usadawiam się na krześle, zwarta i gotowa by usłyszeć więcej.

„Okej, strzelajcie.”

„To historia rozpieszczonej żydowskiej dziewczyny Judy Benjamin, która pod wpływem impulsu przystępuje do armii, kiedy jej mąż umiera w ich noc poślubną” tłumaczy Nancy.

„Podczas uprawiania miłości”, dorzuca Charles.

Zaśmiałam się głośno.

„O mój Boże, to śmieszne. Naprawdę śmieszne. I co potem?”

„Ona nienawidzi armii i nie może się doczekać, żeby stamtąd wyjść i zacząć znowu żyć normalnie!” kontynuuje Nancy.

Kocham to. Śmieję się wciąż i wciąż kiedy opowiadają mi resztę historii. Pomysł jest taki świeży, taki odważny i oryginalny. Żeńska bohaterka trzyma cały film w kupie. Podczas tej osobistej podróży staje się pełna energii, niezależna i silna. To nie mogło być bardziej odmienne od mojego ostatniego filmu.

„Jak nazywa się ten film?” pytam Nancy i Charles’a.

„Szeregowiec Benjamin” odpowiadają.”**

Ten okres to przede wszystkim sukces komedii „Szeregowiec Benjamin” („Private Benjamin”, 1980r.), której główną postać odegrała Goldie Hawn. Tym razem wystąpiła również w roli producenta tej produkcji. Każdy pamięta 28-letnią Judy Benjamin – rozpieszczoną i bogatą kobietę, która po śmierci męża postanawia wstąpić do wojska. Pomimo tego, że jej wyobrażenia o wojsku zupełnie mijają się z rzeczywistością, główna bohaterka nie poddaje się i przechodzi pełne szkolenie – identyczne, jakiemu poddani są mężczyźni. Goldie Hawn, w ramach przygotowań do roli, podobnie jak jej bohaterka, odbyła 6-tygodniowe szkolenie wojskowe w forcie MacArthur w stanie Kalifornia. Ten hit kinowy zyskał uznanie na całym świecie, a Goldie otrzymała za swoją rolę nominację do Oskara i Złotego Globu.

Sukcesy zawodowe Goldie lubiły iść w parze z jej osobistymi porażkami – drugie małżeństwo aktorki również nie przetrwało próby czasu. Na początku 1980r., w styczniu para wzięła rozwód. Dwa lata później Hawn znajduje miłość swojego życia – Kurt’a Russel’a. Para do tej pory się nie pobrała, ale wiodą wspólne, szczęśliwe życie i mają syna Wyatt’a Russell’a urodzonego w 1986r.

Lata 90.

Jest to okres chyba najbardziej znanych filmów z udziałem Goldie Hawn. W 1990r. ma premierą kolejny wielki przebój – „Ptaszek na uwięzi” („Bird on a wire”), gdzie partnerował jej Mel Gibson – odtwórca głównej roli męskiej. Do innych znanych produkcji z jej udziałem można śmiało wymienić czarną komedię z 1992r. „Ze śmiercią jej do twarzy”, w którym zagrała z Meryl Streep. Goldie szanuje i podziwia Meryl – obie panie się przyjaźnią od lat. Duet Meryl i Goldie był tak udany, że obie aktorki były prane pod uwagę, jako odtwórczynie głównych ról do filmu „Thelma i Louise”, jednak ostatecznie nie zostały zaangażowane.

Z kolei jednym z najbardziej kultowych filmów Goldie, określanych mianem feministycznych, jest „Zmowa pierwszych żon” („The first wifes club”, 1996r.), w którym oprócz Goldie zagrały Bette Midler i Diane Keaton, jako trzy tytułowe pierwsze żony. Wszystkie panie obchodziły swoje 50 urodziny podczas kręcenia tego filmu. Kto by pomyślał, że Goldie miała wtedy już 50 lat! Wyglądała w tej produkcji wyśmienicie, prawda?

Obecnie

Goldie wycofała się z zawodu i prowadzi szczęśliwe życie pani domu, matki, babci. Opiekuje się swoimi czterema psami i wiedzie udane życie u boku Kurt’a Russel’a. Ostatnim filmem, w jakim zagrała były „Siostrzyczki” (org.: „The banger sisters”, 2002r.). Miał on swoją premierę już ponad 10 lat temu. Goldie porzuciła też profesję producenta. Jej ostatnim filmem był „The Matthew Shepard Story”, który także był wyprodukowany w 2002r. Więc czym teraz zajmuje się Goldie Hawn?

Goldie od wielu lat praktykuje buddyzm i jest zwolenniczką filozofii wschodnich. Założyła fundację „The Hawn Foundation”, której celem jest nauczanie buddyjskiej techniki treningu świadomości ludzkiej. Praca fundacji skierowana jest do dzieci. Na stronie głównej fundacji widnieje motto, które wymyśliła Goldie Hawn: „Naszą misją jest pomóc młodym umysłom przez pielęgnowanie w nich elastyczności, nadziei i optymizmu”. Goldie już w 2003r. założyła fundację „Bright Light” – przez ponad 10 lat ta fundacja pomagała nauczycielom kształtować młode i chłonne dziecięce umysły, tak aby wychowywały się w pozytywnym nastawieniu do świata i życia. Działania fundacji skupiały się na radzeniu sobie ze stresem, presją otoczenia oraz przemocą wśród młodych ludzi. W 2005r. została utworzona organizacja non-profit „The Hawn Foundation”, której zadaniem jest rozwijanie zarówno w dzieciach jak i dorosłych szczęścia, radości i empatii w ich życiu. Założenia fundacji są realizowane poprzez pomoc prawną, programy szkoleniowe oraz badania naukowe. Hawn mówi: „Zawsze znajdą się osoby, które postrzegają to jako coś przerażającego albo ten rodzaj wschodniej filozofii, której nie chcą uczyć swoich dzieci.” Dodaje, że „świadomość daje dzieciom narzędzie, dzięki któremu zrozumieją, jak pracują ich umysły i pozwala im to na lepszą samo-kontrolę”.

W 2005r. Goldie wydała swoją autobiografię „A Lotus Grows in the Mud”, która nie została przetłumaczona na język polski. W 2011r. została wydana książka „10 minut uważności. Jak pomóc dzieciom radzić sobie ze stresem i strachem” (org.: „10 mindful minutes’ for children”), którą Goldie Hawn napisała wraz z Wendy Golden. W 2013r. książka trafiła na rynek polski w tłumaczeniu Michała Lipy.

Czy Goldie Hawn powróci do profesji aktorskiej? Wątpliwa sprawa, jednak w dalszym ciągu mamy cały arsenał bardzo dobrych komedii z jej udziałem, do których z przyjemnością się wraca. Te świetne produkcje nie przepadną i przejdą do klasyki kina, tak samo będzie z Goldie Hawn, albowiem wyryła się ona trwale na kartach historii filmów komediowych i z całą pewnością będzie bawić następne pokolenia i zdobędzie grono wiernych fanów jej aktorskiego rzemiosła.

 

*Oryginał.: “I’d rather be standing at the bottom
of the mountain looking up than
at the top of the mountain
looking down.”

**Fragment autobiografii Goldie Hawn pt.: „A Lotus Grows in the Mud”, opublikowaną w 2005r. Tłumaczenie: autorka artykułu.

 

LISTA FILMÓW Z UDZIAŁEM GOLDIE HAWN:

Filmy fabularne:

1968 – „Jedyna oryginalna orkiestra rodzinna” („The One and Only, Genuine, Original Family Band”) jako Giggly Girl

1969 – „Kwiat kaktusa” („Cactus Flower”) jako Toni Simmons

1970 – „Dziewczyna inna niż wszystkie” („There’s a Girl in My Soup”) jako Marion

1971 – „Dolary” („$”) jako Dawn Divine

1972 – „Motyle są wolne” („Butterflies Are Free”) jako Jill

1974 – „Sugarland Express” („The Sugarland Express”) jako Lou Jean Poplin

1974 – „Dziewczyna z Pietrowki” („The Girl from Petrovka”) jako Oxtvarina

1975 – „Szampon” („Shampoo”) jako Jill

1976 – „The Duchess and the Dirtwater Fox” jako Amanda Quaid

1978 – „Nieczyste zagranie” („Foul Play”) jako Gloria Mundy

1979: Podróże z Anitą (Viaggio con Anita) jako Anita

1980 – „Szeregowiec Benjamin” („Private Benjamin”) jako Judy Benjamin

1980 – „Jak za dawnych, dobrych czasów” („Seems Like Old Times”) jako Glenda

1982 – „Najlepsi przyjaciele” („Best Friends”) jako Paula McCullen

1984 – „Szybka zmiana” („Swing Shift”) jako Kay

1984 – „Protokół” („Protocol”) jako Sunny Davis

1986 – „Dzikie koty” („Wildcats”) jako Molly McGrath

1987 – „Dama za burtą” („Overboard”) jako Joanna Stayton/Annie Proffitt

1990 – „Ptaszek na uwięzi” („Bird on a Wire”) jako Marianne Graves

1991 – „Oszukana” („Deceived”) jako Adrienne Saunders

1992 –  „Dzika lokatorka” („HouseSitter”) jako Gwen Phillips

1992 – „Ze śmiercią jej do twarzy” („Death Becomes Her”) jako Helen Sharp

1992 – „Przeciwności” („CrissCross”) jako Tracy Cross

1996 – „Wszyscy mówią: kocham cię” („Everyone Says I Love You”) jako Steffi

1996 –  „Zmowa pierwszych żon” („The First Wives Club”) jako Elise Eliot Atchinson

1999 –  „Nowi miastowi” („The Out Of Towners”) jako Gwen Kellerman

2001 – „Romanssidło” („Town & Country”) jako Mona

2002 – „Siostrzyczki” („The Banger Sisters”) jako Suzette

Seriale telewizyjne:

1967-1968 – „Good Morning, World” jako Sandy Kramer

1968-1970 – „Rowan & Martin’s Laugh-In”

Jako reżyser:

1997 – „Nadzieja” („Hope”)

Jako producent wykonawczy:

1980 – „Szeregowiec Benjamin” (Private Benjamin)

1984 – „Protokół” („Protocol”)

1986 – „Dzikie koty” („Wildcats”)

1990 – „Moje błękitne niebo” („My Blue Heaven”)

1995 – „Miłosna rozgrywka” („Something to Talk About”)

1997 – „Nadzieja” („Hope”)

2001 – „Kiedy Bille pokonała Bobby’ego” („When Billie Beat Bobby”)

2002 – „The Matthew Shepard Story”

NAGRODY  ORAZ NOMINACJE

Oskary:

1981 – nominacja – Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za film „Szeregowiec Benjamin” (1980)1970 – wygrana – Najlepsza aktorka drugoplanowa za film „Kwiat kaktusa” (1969)

Złote Globy:

2003 – nominacja – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu za film „Siostrzyczki” (2002)1983 – nominacja – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu za film „Najlepsi przyjaciele”

(1982)1981 – nominacja – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu za film „Szeregowiec Benjamin”

(1980)1979 – nominacja – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu za film „Nieczyste zagranie”

(1978)1977 – nominacja – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu za film „Księżna i błotny lis”

(1976)1976 – nominacja – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu za film „Szampon” (1975)1973 – nominacja – Najlepsza aktorka w komedii lub musicalu za film „Motyle są wolne”

(1972)1970 – wygrana – Najlepsza aktorka drugoplanowa za film „Kwiat kaktusa”

(1969) – nominacja – Najbardziej obiecująca nowa aktorka za film „Kwiat kaktusa” (1969)

Brytyjska Akademia Sztuk Filmowych i Telewizyjnych:

1971 – nominacja – Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za film „Kwiat kaktusa” oraz w kategorii Najlepsza aktorka pierwszoplanowa za film „Dziewczyna inna niż wszystkie” (1970)

 Emmy:

 1970 – nominacja – Specjalne wyróżnienie najlepszych programów i indywidualnych osiągnięć za film „Rowan & Martin’s Laugh-In” (1967)

1969 – nominacja – Specjalne wyróżnienie za film „Rowan & Martin’s Laugh-In” (1967)

Złote Maliny:

 2002 – nominacja – Najgorsza aktorka drugoplanowa za film „Romanssidło” (2001)

Satelity:

1997 – nominacja – Najlepsza aktorka drugoplanowa w komedii lub musicalu za film „Wszyscy mówią: kocham cię” (1996)

Komentarze

komentarze