Caspar David Friedrich - przedstawiciel romantycznego malarstwa

Malarz, który będzie bohaterem dzisiejszego artykułu, jest uważany za jednego z najwybitniejszych artystów romantyzmu. Caspar David Friedrich był dziewiętnastowiecznym niemieckim twórcą, który kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze i Akademii Sztuk Pięknych w Dreźnie. A co można powiedzieć o jego pracach? Czy jest w nich coś charakterystycznego?

Głównym tematem prac malarza były pejzaże. Co ciekawe, w jego obrazach było jednocześnie odkrywanie własnej, skomplikowanej osobowości i niemal namacalny duch natury. Wychowywał się w bardzo religijnej rodzinie i już jako dziecko przeżył dwie tragedie. Najpierw jako kilkulatek doświadczył śmierci matki. Następnie, kilka lat później na jego oczach wśród lodów Bałtyku, ginie brat. Wspominam o tym dlatego, że bez zwątpienia te elementy jego przeszłości odbiły się na jego późniejszych pracach i osobowości.

Dojrzewający talent

Caspar swoich sił najpierw próbował w literaturze, jednak szybko doszedł do tego, że to rysunek i malarstwo są jego powołaniem. Naukę w tym kierunku rozpoczął w wieku 16 lat. Najpierw uczył się o Johanna Quistropa, następnie w Kopenhadze i Dreźnie, gdzie odkrywa swój własny styl w sztuce. Prace z tamtego okresu dotyczą natury. Znajdują się na nich kwiaty, drzewa, niebo. Przyroda jest tym, co fascynuje go także w późniejszych latach. Sama osobowość artysty jest barwna i kontrastowa. Z jednej strony mamy do czynienia z samotnością, alienacją, z drugiej z nerwowością i niezwykłą siłą woli, która pozwala ją opanować.

Stonowane i emocjonalne

Malarz był typem samotnika, w swoim zamyśleniu i postawie od razu przypomina romantycznych bohaterów. W jego przypadku te osamotnienie przekłada się na to, co zawierają jego obrazy. Zamiłowanie do natury i stonowane barwy sprawiają, że obrazy Friedricha są z jednej strony bardzo stateczne, z drugiej przepełnione głębią i swego rodzaju mistycyzmem.

Jak wielu ludzi sztuki, tak i Caspar David Friedrich przeżył w swojej karierze kryzys twórczy, podczas którego całkowicie przestał malować. Zmieniło się to dopiero, kiedy przekroczył czterdziestkę i ożenił się z Karoliną Brommer. W tym czasie tworzył rekordową liczbę obrazów. Później znów nastąpił kryzys, ale w przeciwieństwie do lat minionych, nie przestał całkowicie malować.

W obrazach ukazywał nie tylko to, co jest widoczne gołym okiem, ale również to, co dzieje się wewnątrz niego samego. W romantyzmie istotna była sfera duchowa i ta jest w twórczości Friedricha obecna. Dopatrzeć się można wpływu chrześcijaństwa, które było dla artysty ważne. Częstym uwiecznianym tematem są cmentarze i ruiny. Mają one za zadanie pokazać symbolikę życia i śmierci. Znajdujemy także ulotność życia i cykliczność natury. Wśród ważniejszych obrazów tego artysty są „Wędrowiec nad morzem mgły”, „Opactwo w dębowym lesie”, „Dolmen w śniegu”, „Karkonosze”.