Szklane skrzyła motyla - Katrine Engberg

Szklane skrzyła motyla Katrine Engberg to opowieść obrazująca jak jeden dramat pociąga za sobą szereg innych. Nie ma przebaczenia, nie ma też ulgi. Jest za to precyzyjnie stworzona lista potencjalnych ofiar i nienamierzany zabójca…

Podczas jednego z szarych jesiennych poranków w kopenhaskiej fontannie odnalezione zostaje nagie ciało kobiety. Była pielęgniarka ciesząca się dobrą opinią zmarła wskutek wykrwawienia od ran zadanych niezwykle specyficznym rodzajem narzędzia. Co bardziej kuriozalne, wyrachowany sprawca upuścił denatce krew skazując na śmierć w męczarniach. Na przestrzeni najbliższych dni przybywają kolejne ciała zamordowanych w analogiczny sposób. Ofiary podobnie porzucono w zbiornikach wodnych. Co je łączyło poza metodą wymierzonej śmierci?

W sieci pozorów

Śledztwo powierzone Jeppemu Kornerowi ujawnia wspólny dla zmarłych mianownik. Jest nim ośrodek terapeutyczny dla psychicznie zaburzonej i chorej młodzieży, Motyl. Jednakże po rzekomo samobójczej śmierci młodej pensjonariuszki, której stan niedługo przed śmiercią polepszał się, obiekt został zamknięty. Rozpoczyna się wyścig z czasem. Część personelu nie żyje, przy czym każdy ze zgonów okazuje się mieć niejasną przyczynę. Żyjący zaś, do których zalicza się garstka pacjentów oraz pracownicy, pozostają nieuchwytni. Kto co widział? Kto o czym wie? Czy sekrety mogące zostać wyjawione przez psychicznie chorych mają pokrycie w rzeczywistości i jakiekolwiek szanse na poważny odbiór wobec faktów ujawnionych przez szanowanego psychiatrę? Czy ktokolwiek może czuć się bezpiecznie?

Na szczęście Korner może liczyć na nieoficjalne wsparcie swojej partnerki, Anetty Werner, przebywającej na urlopie macierzyńskim. Niestety, żadne z nich nie podejrzewa do jakiej tragedii może doprowadzić pomoc funkcjonariuszki…

Bliżej prawdy i zagrożenia

„Nie widziała żadnej możliwości ucieczki. Była jak sparaliżowana, jak w tych snach, kiedy jedzie na nas pociąg, a my nie możemy się ruszyć.
   Z dużą wprawą przypiął ją do kozetki: najpierw jedną rękę, potem drugą, następnie obie nogi w kostkach, a na końcu unieruchomił palce tak, żeby były rozwarte. Cały czas trzymał uniesiony tasak i ani razu nie zadrżała mu ręka.
   (…) Bała się. Mózg rozgrzany do białości pracował na szybkich obrotach, starając się znaleźć jakieś wyjście. – Nie przyszłam tu, żeby cię szukać. Wciąż możesz stąd odejść. To wszystko nie jest konieczne.
   Położył tasak na podłodze i sprawdził rzemienie.
   – Niestety to nie tak. Jeśli się ciebie pozbędę, to nie będę musiał nigdzie iść. Nikt cię nie prosił, żebyś tu węszyła. Sama jesteś sobie winna.”

Szklane skrzydła motyla prowadzą czytelników przez skrzętnie zawiązaną intrygę osadzoną w realiach świata problemów psychicznych i walki z nimi po obu stronach barykady. Zręcznie skomponowane powiązania między bohaterami wtłaczają w szczelnie oplatającą, niepokojącą matnię. Sieć znajomości, skojarzeń, mrocznych przeszłości i niechlubnych tajemnic.

Katrine Engberg imputuje czytelnikom sporą dozę napięcia i niesłabnącej podejrzliwości. Umiejętnie podsyca niepewność i tasuje poszlakami rzucając snob światła na motywy kilku bohaterów. Na spore uznanie zasługują również wnikliwie sportretowane postaci mieszczące w sobie lęki, nadzieje i cele. Nie wszystkie jednak dążenia doczekają się realizacji. Kim jest zabójca, kogo w swoim mniemaniu pozbawił życia i dlaczego? Polecam, byście sami odkryli odpowiedź na te pytania.

Za książkę do recenzji dziękujemy: