„Dziedzictwo von Becków” i „Długa droga do domu”, czyli Joanna Jax o losach ludzkich

Dwa tomy napisane przez Joannę Jax „Dziedzictwo von Becków” oraz „Długa droga do domu” to długie i wielowątkowe historie rodzinne, w których znajdziecie wątki miłosne, zdrady, przyjaźnie, skandale rodzinne, ból, tęsknotę za dzieckiem, sielankę, poświęcenie czyli, jak to w życiu bywa… Dla osób, które lubią czytać sagi i są chętne odkrywania kolejnych losów bohaterów, to książki dla nich. Ja szczerze przyznam nie sięgałam po taką literaturę, jednak w trakcie czytania poczułam fajny relaks, a po chwili zauważyłam, że czekam na to, co będzie działo się dalej.

Łatwo się wtopić w życie głównych bohaterów. A przecież czytając, lubimy się porównywać i w przypadku historii poruszanych przez Joannę Jax staje się to płynne i naturalne. Uczestniczymy niejako w historiach, które wydają się mniej lub bardziej autentyczne. Są jednak dojrzałe, wyzwalające emocje i skłaniające do refleksji.

W obydwu książkach bohaterki to postacie wielobarwne i wielowątkowe, niezwykle silne kobiety, żyjące w trudnych czasach, w których tragiczne koleje historii raz po raz, wpływają na ich życie. Stają się świadkami wielu ciężkich sytuacji życiowych, które kształtują ostatecznie ich charakter i udzielają ważnej lekcji życia. Często główne bohaterki muszą działać wbrew własnym zasadom, kierując się miłością i dobrem osób trzecich. Dla miłości są w stanie zrobić niemal wszystko, nawet… zabić.

„Trzeba brać życie, jakie jest, i cieszyć się drobnymi przyjemnościami. Co dałoby mi użalanie się nad sobą? Wierzę, że wszystko jest po coś. Wydaje nam się, że możemy kontrolować nasze życie, i zżymamy się, gdy nie spełnia naszych oczekiwać, a potem okazuje się, że mamy jakąś misję do spełnienia, której na początku nie dostrzegamy i nie rozumiemy.”

„Długa droga do domu”, Joanna Jax

„Dziedzictwo von Becków” oraz „Długa droga do domu” to książki, w których dzieje się dużo i dość szybko. Losy głównych bohaterów zostały ukazane na tle ważnych historycznych wydarzeń w Polsce i na świecie. Czytelnik przenosi się z Warszawy do Nowego Jorku, do Teksasu, a późnej przez Kubę i Boliwię do Europy i w sposób lekki i przyswajalny dowiaduje się o dramatycznych wydarzeniach tamtych czasów.

Bardzo ciekawie są przedstawione zapiski tworzone przez Antoninę Tańską (w „Długa droga do domu”). Pamiętnik był pisany szczerze i autentycznie, co bardzo lubię, ukazuje jak ważne jest poszukiwanie swojego miejsca na ziemi i jak bardzo każdy z nas tego pragnie.

Myślę, że historie bohaterek na długo pozostaną w sercach czytelników, pozostawiając w nich niedowierzenie, jak skomplikowane mogą być losy ludzkie.

Za egzemplarze recenzenckie dziękujemy wydawnictwu Videograf: