„GŁÓD” – HISTORIA O WEGETACJI NA GRANICY ŻYCIA I ŚMIERCI AUTORSTWA KNUTA HAMSUNA

Wrzesień to miesiąc, który powoli wprowadza nas w stan przygotowań do nadchodzących chłodnych i  długich wieczorów. Miesiąc ten jest zawsze pełen przebłysków barwnych, jesiennych liści, wprowadzających nas w stan głębokich rozważań. To idealny czas na jedną z wybitnych, książkowych propozycji autorstwa laureata Nagrody Nobla – Knuta Hamsuna. „Głód” to wstrząsająca powieść psychologiczna o człowieku wegetującym na granicy życia i śmierci. Uderzający, szczery oraz prosty obraz skrajnego wycieńczenia, braku nadziei i obłędu sprawia, że nagle budzi się w nas współczucie.

Knut Hamsun to właściwie Kund Pedersen, który zadebiutował jako norweski i niezwykle utalentowany pisarz. Swoją burzliwą twórczość rozpoczął jako autor „Głodu”, który spotkał się z entuzjastycznym przyjęciem krytyków literackich oraz znawców powieści nowego typu. Historia zawarta w książce uderza swoim prostym przekazem, który został zaczerpnięty z życia samego twórcy i jego trudnych początków pisarskich. Główny bohater, którego imienia i nazwiska nie poznajemy, stara się wypełnić przestrzeń ciążącej na nim samotności – przemierzając nieznane mu dotąd ulice, parki, place czy cmentarze, stara się rozwijać swój talent. Nie posiada stałej pracy, pomimo podjętych działań i wysiłków, nie może znaleźć zatrudnienia. Brak pieniędzy otwiera przed nim bramę do świata nędzy i skrajnego ubóstwa. Głód wypełnia zakamarki jego ciała, ale pomimo swojej sytuacji jest zbyt dumny by prosić kogoś o pomoc w towarzyszącej mu udręce.

„Minął tydzień spędzony w radości i dosycie. I tym razem uniknąłem jakoś ostateczności. Codziennie jadłem, nabierałem odwagi i czyniłem liczne kroki celem zabezpieczenia przyszłości.”

– K. Hamsun „Głód”

Z zapałem tworzy filozoficzne rozprawy, wyspecjalizowane artykuły i przemowy, ale mimo to jego praca nie zawsze zostaje doceniona. Stara się o choćby najmniejsze zlecenia, pisze teksty dla licznych gazet, ale zazwyczaj zostaje odprawiany z kwitkiem. Każdy dzień wydaje się mu taki sam, towarzyszący mu głód sprawia, że miesza rzeczywistość z sennymi marzeniami i wytworami wyobraźni. Przestaje rozróżniać dzień od nocy, a jego życie sprowadza się jedynie do trwania. Autor bez ogródek ukazuje historię prawdziwej rozpaczy fizycznej i psychicznej człowieka, który znalazł się na ostrym zakręcie. Monolog wewnętrzny przedstawia jego fantazje literackie, mary senne, obłęd, a niekiedy obraz prawdziwego szaleństwa. Uwaga Hamsuna skupia się głównie na zarysie portretu psychologicznego postaci, który niejednokrotnie zadziwia i szokuje.

„Patrząc na chude palce, znienawidziłem całe to roztrzęsione ciało i zadrżałem na myśl, że muszę je nosić dalej. O Boże, gdybyż przyszedł koniec! Jakżebym strasznie chciał już raz umrzeć! Zupełnie pokonany, opluwany i upokorzony we własnej świadomości, wstałem bezwiednie i ruszyłem w stronę domu”.

– K. Hamsun „Głód”

Autor poprzez swój debiut doczekał się Literackiej Nagrody Nobla, którą przyznano mu w 1920 r i stał się prekursorem nurtu modernistycznej powieści psychologicznej. Zawarł w niej wątki autobiograficzne, które przedstawiają jego ówczesne zmagania i problemy stojące na początku jego kariery. Wstrząsająca opowieść o głodzie i samotności, to temat niezwykle trudny, bolesny i ciężki do poruszenia. Tym bardziej omijany szerokim łukiem w czasach współczesnych, gdzie konsumpcjonizm i bezgraniczna rola pieniądza idą ze sobą w parze. Warto sięgnąć po tą propozycję książkową szczególnie teraz  gdy mamy chwilę by odsapnąć po upalnym lecie i poddać się rozmyślaniom o własnym życiu. Czy potrafilibyśmy się odnaleźć w świecie głodu i ubóstwa?

„Zostawszy sam, skoczyłem z krzesła i zacząłem sobie wyrywać włosy z głowy. Nie było dla mnie ratunku! Mój mózg zbankrutował! Czyż stałem się idiotą, który nie potrafi wyliczyć ceny kawałka sera?”

– K. Hamsun „Głód”

Komentarze

komentarze